‘My name is Nobody’ is de titel van een Klassieke Western uit 1973 waarin Terrence Hill de rol speelt van Nobody (Niemand). Als een kameleon duikt hij overal op en verdwijnt dan weer, slinks en handig met de revolver vindt hij zijn weg door het leven. Maar aan het einde blijft hij Nobody.

Daar moest ik aan denken toen ik het nieuws las in de Israëlische krant The Times of Israël. Daarin ging het over een zekere Nir Hefetz. Iemand waar jij waarschijnlijk nog nooit van heb gehoord, maar hij wordt als “kroongetuige” gebruikt door de tegenstanders van Benjamin Netanyahu. Netanyahu, de minister president van Israël, kennen de meeste wel. Hij heeft de bijnaam melech Bibi (koning Bibi) gekregen, en onder zijn leiding heeft Israël zich laten gelden de laatste jaren, met name diplomatiek maar waar nodig ook door korte militaire acties. Netanyahu doet dat bijna 24/7 en altijd met vrede en veiligheid voor Israël voor ogen. Netanyahu is bekend omdat hij zijn hoofd boven het maaiveld uitsteekt, omdat hij gelooft dat Israël en haar inwoners bijzonder zijn in Gods ogen en veiligheid verdienen.
Daar tegenover zien we Nir Nefetz die zich optrekt aan diegene die succes hebben en mensen om zich heen kleineert; zo typeren oud collega’s hem. Eigenlijk een zielige man. Nir Hefetz was Netanyahu’s vertrouweling en heeft dat vertrouwen misbruikt. Deze Nir Hefetz is zo’n Nobody. Goed om met zijn slinkse streken en slecht gedrag een positie te verwerven, om als de druk groot wordt Netanyahu te verraden. Nu gaat het mij niet op het politiek schouwspel maar om de persoonlijkheden.

Ik zie in kerken ook mensen die net als Netanyahu vanuit geloof handelen, die dan met Jezus op hun netvlies bouwen in de gemeente, die hun hoofd boven het maaiveld van de gemeente uitsteken om vooruit te willen, om Jezus uit te willen dragen. En er is toch niets mooiers dan zoals Paulus dat zegt: Want de liefde van Christus dringt ons (2Kor.5:14).
Niet zelden krijgen deze mensen het te verduren omdat ze de dingen “anders” doen, omdat de tijd andere middelen vraagt. En dan zijn er ook mensen die wachten tot er zich weer een “succes” in de gemeente voordoet en dan pas actief worden en meevaren op dit “succes”.
Maar wie leeft er nu eigenlijk uit geloof, diegene die koste wat kost durft te ondernemen, met en voor Jezus, of diegene die afwacht?

Ik volg dagelijks het nieuws van Israël en krijg het idee dat Netanyahu zijn energie niet richt op mensen die hem tegenwerken, maar dat hij zich continue richt op zijn doel. Hij overlegt achter de schermen, weet zich verantwoordelijk voor zijn taak en stelt daarom zijn positie telkens veilig. Hij zoekt om wijze stappen mogelijk te maken door continu mensen te betrekken die daaraan mee kunnen werken, rechtsom of linksom. En het is bekend dat hij daarnaast wekelijks de tijd neemt om met anderen een Bijbelstudie te doen, want hij weet dat hij rekening met God moet houden. Maar zelfs de religieuzen vinden dat niet religieus genoeg en hebben dan kritiek op Netanyahu, zo las ik ook in de krant.

Met deze blog wil ik jou ertoe aanmoedigen om je oog op Jezus te houden en niet in gevecht te zijn met mensen om je heen, niet onzeker te zijn, maar te durven voor Jezus te gaan. Als Jezus in je hart heeft gegeven om Zijn naam bekend te maken, om andere christenen aan te moedigen, om de gemeente op te bouwen, te vermanen, om hen te helpen te groeien in geloof; richt je op Jezus en zoek medestrijders voor het evangelie. Ja, open met elkaar de Bijbel, bidt en zoek wegen om Jezus bekend te maken!
Ik vind het zo mooi in de brieven aan twee gemeenten in het boek Openbaring dat deze mensen die volharden aan het einde geen Nobody zijn, maar een NIEUWE NAAM krijgen.
Daarom: Strijd de goede strijd, en laten we daarbij de blik gericht houden op Jezus, de grondlegger en voltooier van ons geloof: denkend aan de vreugde die voor Hem in het verschiet lag, liet Hij zich niet afschrikken door de schande van het kruis. Hij hield stand en nam plaats aan de rechterzijde van de troon van God. (Heb 12:2)